Ορθοπαιδικές Παθήσεις

Οστεοπόρωση

Η οστεοπόρωση χαρακτηρίζεται από μείωση των στοιχείων της οστικής μάζας και διαταραχή της μικροαρχιτεκτονικής του οστού με στένωση της διάφυσης του οστού καθώς και διεύρυνση του μυελικού αυλού. Οι αλλαγές αυτές κάνουν το οστό επιρρεπή σε κατάγματα.

Υπάρχει η γενικευμένη οστεοπόρωση και η τοπική. Η γενικευμένη αφορά τις γυναίκες την περίοδο της εμμηνόπαυσης και τα άτομα 3η ηλικίας. Επίσης είναι αποτέλεσμα άλλων παθήσεων όπως είναι ο σακχαρώδης διαβήτης, ο υπερπαραθυροειδισμός και η χρήση κορτικοειδών. Η τοπική οστεοπόρωση εμφανίζεται μετά από ακινητοποίηση λόγω κατάγματος.

Η οστεοπόρωση εξελίσσεται προοδευτικά χωρίς ιδιαίτερα συμπτώματα. Υπάρχουν όμως κλινικά σημεία που μπορούν να ειδοποιήσουν για την έναρξη της πάθησης. Τέτοιο κλινικό σημείο είναι ο πόνος στην θωρακική μοίρα και στην οσφυϊκή μοίρα. Ο πόνος της οστεοπόρωσης είναι:

  • Διάχυτος
  • Επίμονος
  • Αρχικά ήπιος και με την πάροδο του χρόνου γίνεται εντονότερος
  • Εκδηλώνεται με ήπιες κινήσεις, όπως άρση μικρού βάρους

Η οστεοπόρωση χωρίς την κατάλληλη θεραπεία προκαλεί περιορισμό κίνησης της σπονδυλικής στήλης, κύφωση και μερικές φορές μείωση του ύψους του ασθενή. Το κυριότερο είναι ότι είναι υπεύθυνη για εύκολα κατάγματα σπονδυλικής στήλης και ισχίου.

Παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο για οστεοπόρωση είναι:

  1. Εμμηνόπαυση
  2. Χαμηλή πρόσληψη ασβεστίου είτε λόγω διατροφής είτε δυσαπορρόφησης από το έντερο
  3. Κάπνισμα
  4. Έλλειψη σωματικής δραστηριότητας.
  5. Υπερβολική κατανάλωση κρέατος. Η κρεατοφαγία αυξάνει την αποβολή ασβεστίου στα ούρα
  6. Νευρομϋικές παθήσεις
  7. Φλεγμονώδης παθήσεις των αρθρώσεων. Οι ασθενείς με φλεγμονώδης παθήσεις θα εμφανίσουν οστεοπόρωση στα οστά δίπλα από τις πάσχουσες αρθρώσεις
  8. Κατάχρηση καφέ και τσαί λόγω ασβεστιουρίας
  9. Κατάχρηση αλκοόλ. Το αλκοόλ επηρεάζει την πρόσληψη βιταμίνης D
  10. Κληρονομική προδιάθεση

Η οστεοπόρωση μπορεί να προληφθεί και να αντιμετωπιστεί. Στόχος των θεραπευτικών παρεμβάσεων είναι η αύξηση της οστικής μάζας. Αν η κορυφαία οστική μάζα είναι μεγάλη μέχρι την ηλικία των 35 ετών, τότε ο ρυθμός απώλειας είναι μικρός και η πιθανότητα εμφάνισης οστεοπόρωσης είναι μικρή.

Οι γενικές αρχές θεραπευτικών παρεμβάσεων είναι:

  1. Λήψη ασβεστίου μαζί με βιταμίνη D. Την δοσολογία και τον τρόπο χορήγησης την καθορίζει ο θεράπων ιατρός.
  2. Ασκήσεις με αντίσταση. Η άσκηση με αντίσταση βοηθά στην παραγωγή οστικής μάζας και την μείωση του ρυθμού απώλειά της
  3. Ασκήσεις ισορροπίας. Είναι απαραίτητες για την πρόληψη πτώσεων
  4. Ασκήσεις ορθοσωμίας. Είναι σημαντική η εκπαίδευση της σωστής στάσης και την ενδυνάμωση των μυών που σχετίζονται με την στάση σώματος για την πρόληψη της κύφωσης
  5. Βάδιση. Η βάδιση μειώνει τον ρυθμό απώλειας οστικής μάζας
  6. Ασκήσεις ενδυνάμωσης όλων των μυϊκών ομάδων για διατήρηση της δύναμης
  7. Αποφυγή αλκοολ
  8. Διατροφή.
  9. Αποφυγή καπνίσματος
  10. Εργονομικές αλλαγές στο χώρο τους για πρόληψη πτώσεων
  • Tümay Sözen1, LaleÖzışık et al. An overview and management of osteoporosis. European Journal of Rheumatology. DOI: 10.5152/eurjrheum.2016.048
  • Kisner Carolyn, Lynn Allen. Θεραπευτικέςασκησείς. Ιατρικες εκδόσειε Σιώκης 2003
  • Π.ΠΣυμεωνίδης. Ορθοπαιδική. University studio press. 1996