1. Ακράτεια από προσπάθεια (stress urinary incontinence-SUI). Είναι η ακούσια απώλεια ούρων κατά την προσπάθεια ή την άσκηση όπως είναι ο βήχας, το έντονο περπάτημα, η άρση βάρους, το φτέρνισμα ή το γέλιο. Όταν η SUI επιβεβαιωθεί κατά τον ουροδυναμικό έλεγχο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο όρος Urodynamicstressincontinence
2. Επιτακτικού τύπου ακράτεια (urgency urinary incontinence-UUI). Είναι η ακούσια απώλεια που συμβαίνει με την ξαφνική και μη ελεγχόμενη επιθυμία για ούρηση
3. Μεικτός τύπος ακράτειας (mixed urinary incontinence-MUI). Είναι ο συνδυασμός των παραπάνω συμπτωμάτων
4. Ακράτεια θέσεως. Είναι η ακούσια απώλεια ούρων κατά την αλλαγή θέσεως του σώματος
5. Υπερδραστήρια κύστη (Οveractive bladder syndrome-OAB). Είναι η αίσθηση της επιτακτικής επιθυμίας για ούρηση με ή χωρίς επείγουσα ακράτεια που συνοδεύεται από συχνοουρία και νυκτουρία, χωρίς να υπάρχει λοίμωξη του ουροποιητικού
6. Συνεχής ακράτεια. Είναι η διαμαρτυρία για συνεχή διαφυγή ούρων
7. Ακράτεια από υπερπλήρωση. Η απώλεια των ούρων γίνεται με την υπερπλήρωση της κύστης. Συμβαίνει λόγω ατονίας του εξωστήρα μυ
8. Λειτουργική ακράτεια. Αφορά τους ηλικιωμένους, οι οποίοι λόγω σωματικής αδυναμίας, δεν προλαβαίνουν να φτάσουν εγκαίρως στη τουαλέτα
9. Νυκτερινή ενούρηση. Είναι η απώλεια ούρων κατά την διάρκεια του ύπνου. Αφορά περισσότερο τα παιδιά.
10. Άλλες μορφές. Με βάση τα συμπτώματα που θα αναφέρει η ασθενής αναγνωρίζονται και άλλες μορφές ακράτειας που σχετίζονται με προβλήματα κενώσεων ή αποθήκευσης ούρων, όπως είναι η διστακτικότητα στην ούρηση, η δυσουρία, η χαμηλή ροή και η συχνοουρία.

Η ακράτεια μπορεί να αποτελεί αποτέλεσμα ενός ή περισσότερων παραγόντων. Μερικοί σημαντικοί παράγοντες είναι:

• Εγκυμοσύνη-τοκετός
• Εμμηνόπαυση-ηλικία
• Χειρουργικές επεμβάσεις στην ουρογεννητική περιοχή
• Χρόνιος βήχας
• Χρόνια δυσκοιλιότητα
• Παχυσαρκία
• Ορισμένα αθλήματα (θαλάσσιο σκι, τραμπολίνο)
• Ορισμένα φάρμακα (διουρητικά)
• Νευροπάθειες

Σακχαρώδης Διαβήτης

Στόχος της φυσικοθεραπείας είναι η ενίσχυση των μυών του πυελικού εδάφους, που στηρίζουν τα πυελικά όργανα και στην βέλτιστη λειτουργία αυτών.

Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται είναι:

• Biofeedback. Βοηθά στην εκπαίδευση του ασθενούς να εντοπίσει τους μυς
  που χρήζουν ενδυνάμωσης. Ταυτόχρονα γίνεται αξιολόγηση της μυϊκής δύναμης τωνμυών του πυελικού εδάφους. Η εκπαίδευση είναι πολύ σημαντική για την σωστήενδυνάμωση των μυών της περιοχής. Έχει παρατηρηθεί ότι πολλοί ασθενείς στηνπροσπάθειά τους να κάνουν ασκήσεις Kegel συσπούν άλλες μυϊκές ομάδες εκτόςαπό αυτές του πυελικού εδάφους.

Στις γυναίκες μπορεί να τοποθετηθεί κολπικό probe ή αν δεν είναι δυνατή η χρήση κολπικού, γίνεται εφαρμογή εξωτερικών pads 

• Κολπικοί Κώνοι. Οι κολπικοί κώνοι αφορύν τις σεξουαλικά ενεργές γυναίκες. Με τους κολπικούς κώνους (σε συνδυασμό με συγκεκριμένες δραστηριότητες και ασκήσεις kegel), επιτυγχάνεται η μέγιστη ενδυνάμωση των μυών. Το ατομικό αυτό βοήθημα, η ασθενής το παίρνει στο σπίτι για περαιτέρω εξάσκηση. Οι θεραπείες είναι εξίσου σημαντικές και για την πρόληψη της ακράτειας. Οι γυναίκες που βρίσκονται λίγο πριν την εμμηνόπαυση ή οι γυναίκες πριν την εγκυμοσύνη, μπορούν να ακολουθήσουν το πρόγραμμα αποκατάστασης, με στόχο την αποφυγή της χαλάρωσης του πυελικού εδάφους.
• Ασκήσεις ενδυνάμωσης και χαλάρωσης των μυών του πυελικού εδάφους
• Ασκήσεις ενδυνάμωσης και χαλάρωσης των μυών γύρω από το πυελικό έδαφος
• Ηλεκτρικός ερεθισμός και ηλεκτρική διέγερση του περίνεου
• Ασκήσεις βελτίωσης της φυσικής κατάστασης της γυναίκας

Αφορά συνήθως ασθενείς μέχρι 70 ετών. Όμως, ο κλινικός έλεγχος θα δείξει αν ο ασθενής μεγαλύτερης ή μικρότερης ηλικίας διαθέτει την κατάλληλη ποιότητα πυελικού εδάφους ώστε να ανταποκριθεί στο πρόγραμμα.

Οι άνθρωποι που έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν συμπτώματα είναι οι:

• Γυναίκες μετά από εγκυμοσύνη και τοκετό
• Γυναίκες που έχουν υποστεί χειρουργικές επεμβάσεις στην ουρογυναικολογική περιοχή
• Γυναίκες πριν και μετά την εμμηνόπαυση
• Αθλητές
• Παχύσαρκοι
• Χορευτές
• Άτομα με χρόνια αναπνευστικά προβλήματα
• Άτομα με σακχαρώδη διαβήτη

• Haylen Bernard T., Dirk de Ridder, Freeman Robert M, Swift Steven E. et al (2010) An International Urogynecological Association (IUGA)/International Continence Society (ICS) joint report on the terminology for female pelvic floor dysfunction. IntUrogynecolJ, 21:5–26
• Schaeffer A.J, Diamond D.A (2014). Pediatric urinary incontinence: Classification, evaluation and management. African Journal of Urology, 20;1-13
• Abrams Paul, Cardozo Linda, Fall Magnus, Griffiths Derek, et al (2002). The Standardisation of Terminology of Lower Urinary Tract Function: Report from the Standardisation Sub-committee of the International Continence Society. Neurourology and Urodynamics 21:167-178