Η ρήξη έσω πλαγίου προκαλείται από πλήγμα στην εξωτερική επιφάνεια του γόνατος. Η κνήμη οδηγείται σε απαγωγή σε σχέση με τον μηρό, ενώ το γόνατο βρίσκεται σε έκταση ή μικρή κάμψη.

Η ρήξη έξω πλαγίου προκαλείται από την βίαιη προσαγωγή της κνήμης μετά από πλήγμα στην έσω επιφάνεια του γόνατος.

Η κλινική εικόνα χαρακτηρίζεται από οίδημα στην έσω επιφάνεια του γόνατος, ευαισθησία στην ψηλάφηση, περιορισμένο εύρος κίνησης και πόνο κατά την κίνηση. Η μυϊκή αδυναμία και ατροφία έρχεται λόγω προστασίας του μέλους από φορτίσεις.

Η θεραπεία εξαρτάται από τον βαθμό της ρήξης. Αν η ρήξη είναι 1^ου και 2^ου βαθμού η αντιμετώπιση είναι συντηρητική και περιλαμβάνει:

• Κρυοθεραπεία και χρήση φυσικοθεραπευτικών μέσων για μείωση του οιδήματος και πόνου
• Μυϊκές συσπάσεις για διατήρηση της μυϊκής δραστηριότητας
• Υποβοηθούμενη κινητοποίηση για αποκατάσταση εύρους κίνησης
• Ασκήσεις ενδυνάμωσης των μυών γύρω από την πάσχουσα περιοχή
• Ασκήσεις ενδυνάμωσης των μυών του γόνατος βαθμιαία
• Σταδιακή φόρτιση
• Ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας για πρόληψη επανατραυματισμού
• Λειτουργικές ασκήσεις (σκαλοπάτι, περπάτημα σε ανηφόρα-κατηφόρα, τρέξιμο κτλ)

Αν η ρήξη είναι 3^ου βαθμού, τότε ακολουθεί χειρουργική επέμβαση. Στην περίπτωση αυτή η θεραπεία και ο ρυθμός αποκατάστασης διαμορφώνεται με βάση την επέμβαση. Πρέπει να δίνεται έμφαση στην επούλωση των ιστών και την αποφυγή μετεγχειρητικών επιπλοκών.

Οι ρήξεις των χιαστών συνδέσμων σπάνια συμβαίνουν μεμονωμένα. Συνήθως συνοδεύουν τις ρήξεις των πλάγιων συνδέσμων. Ο πρόσθιος χιαστός παθαίνει ρήξη όταν το πλήγμα μετατοπίσει την κνήμη προς τα εμπρός σε σχέση με τον μηρό και ο οπίσθιος χιαστός παθαίνει όταν το πλήγμα μετατοπίσει την κνήμη προς τα πίσω σε σχέση με τον μηρό.

Η θεραπεία είναι χειρουργική. Μετά την χειρουργική αποκατάσταση ακολουθεί ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπείας που περιλαμβάνει:

1. Κινητοποίηση της άρθρωσης σταδιακά
2. Μυϊκές συσπάσεις για διατήρηση της μυϊκής ακεραιότητας
3. Εφαρμογή φυσικών μέσων για μείωση του πόνου
4. Ασκήσεις ενδυνάμωσης των μυών δίνοντας προσοχή στην επούλωση του μοσχεύματος
5. Σταδιακή φόρτιση
6. Ασκήσεις κλειστής κινητικής αλυσίδας
7. Λειτουργικές ασκήσεις
8. Ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας για πρόληψη επανατραυματισμού

Ο έσω μηνίσκος τραυματίζεται πιο συχνά από τον έξω μηνίσκο. Η βλάβη συμβαίνει όταν η ποδοκνημική είναι σταθεροποιημένη στο έδαφος και το μηριαίο στρέφεται προς τα έσω. Με τον αντίθετο μηχανισμό τραυματίζεται ο έξω μηνίσκος.

Το κύριο σύμπτωμα που αναφέρουν οι ασθενείς είναι το αίσθημα κλειδώματος του γόνατος. Οι ασθενείς δυσκολεύονται να εκτείνουν το γόνατο και ο πόνος είναι έντονος κατά την φόρτιση. Στην κλινική εξέταση παρατηρείται και ατροφία του τετρακεφάλου.

Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει:

1. Κρυοθεραπεία και χρήση φυσικών μέσων για γρηγορότερη απομάκρυνση του οιδήματος και του πόνου
2. Ασκήσεις ενδυνάμωσης τετρακεφάλου
3. Κινητοποίηση της άρθρωσης για αύξηση εύρους κίνησης
4. Ασκήσεις ενδυνάμωσης των μυών του κάτω άκρου
5. Σταδιακή φόρτιση
6. Ασκήσεις κλειστής κινητικής αλυσίδας
7. Ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας για πρόληψη επανατραυματισμού
8. Ασκήσεις για αύξηση της μυϊκής αντοχής (ποδήλατο, κολύμπι)
9. Ασκήσεις για αύξηση της ελαστικότητας των μυών και συνδέσμων

• Kisner Carolyn, LynnAllen. Θεραπευτικές ασκήσεις. Ιατρικές εκδόσεις Σιώκης 2003
• Π. Π Συμεωνίδης. Ορθοπαιδική. University studio press. 1996